Fancy Success w Bunkrze Sztuki

 

Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3 a, Kraków
11 listopada 2009 – 3 stycznia 2010
kuratorka: Beata Nowacka-Kardzis
współpraca kuratorska: Lidia Krawczyk

Fancy Success. Positions in Young Polish Painting to tytuł wystawy przygotowanej przez nas na Prague Biennale 4. Celem organizatorów podczas tej edycji było stworzenie żywej platformy dla malarstwa. Zaproszone do wzięcia udziału w sekcji „Expanded Painting” pokazałyśmy prace dziewięciu polskich, młodych malarzy: Basi Bańdy, Agaty Bogackiej, Tymka Borowskiego, Eweliny Chrzanowskiej, Lidii Krawczyk & Wojtka Kubiaka, Przemka Mateckiego, Bartka Materki i Karola Radziszewskiego.
Naszym celem – wobec istotnych ograniczeń, jakie niosą za sobą imprezy typu biennale – było stworzenie możliwie interesującej i spójnej prezentacji młodego polskiego malarstwa. Zatem dokonując wyboru poszczególnych prac kierowałyśmy się chęcią nie tylko pokazania intrygującego i niebanalnego malarstwa, ale również chciałyśmy, aby obrazy tworzyły wspólną narrację. „Porządkując” w ten sposób prace zorientowałyśmy się, że poruszamy równolegle inny problem –pozamalarski, bardziej socjologiczny, ogólny – który jest niemal równie istotny i charakterystyczny dla obecnej sceny młodego polskiego malarstwa jak samo malowanie. Problem, wobec którego stają wszyscy młodzi twórcy w Polsce – sukces rozumiany w kategoriach bądź to finansowego uznania, bądź zaistnienia w dyskursie medialnym, w tym opiniotwórczym.

Wybór tych dziewięciu artystów nie zamyka oczywiście całkowicie listy osób, które odpowiadają założeniom naszej wystawy. Jednakże to ich prace zestawione ze sobą tworzą wspólną wypowiedź wokół problemów, na których koncentruje się uwaga młodych polskich malarzy – nie o sukcesie, lecz właśnie obok niego, albo raczej pomimo niego.

Każdy z prezentowanych artystów prezentuje w swojej sztuce osobną historię, która posiada jednak wspólny mianownik – starania o odzyskanie dla siebie własnego, odrębnego terytorium. Ich twórczość porusza różnorodne problemy: od szukania miejsca w kulturze dla samego malarstwa, prób zrozumienia praktyk medialnego tworzenia i przekazywania znaczeń, poprzez lokalne historie określonych społeczności czy jednostkowe doświadczenia, aż do dyskursu seksualności i gender.

Basia Bańda
Tworząc obrazy-obiekty kieruje się między innymi potrzebą skonfrontowania się z własnymi emocjami. Jej prace to przede wszystkim „portrety seksu” – czyli portrety wpisujące się dyskurs seksualności. Ale jest to dyskurs szczególny, bo subiektywny, będący jej osobistą refleksją. Dzięki temu jej obrazy – chociaż posiadają zakorzenienie w rzeczywistości – odwołują się do tego, co prywatne i intymne.

Agata Bogacka
Jej malarstwo – zwłaszcza w cyklu The Mirroring – wyraźnie zwrócone w stronę tego, co niewypowiedziane, wydaje się odwoływać do modernistycznej idei wzniosłości. To raczej próba uchwycenia oraz znalezienia piękna, estetycznej formy w czymś, co wydaje się prozaiczne. Malarskie staje się to, co znajduje się obok, bez patosu, bez ckliwości i bez naiwności.

Tymek Borowski
Jest twórcą dopiero wkraczającym na artystyczną scenę ma już jednak za sobą złożone projekty, w których mierzy się z samym aktem tworzenia, generowania znaczeń wynikających z wizerunków. W swoich pracach jest krytyczny wobec manipulacji, roli artysty-demiurga czy traktowania obiektów sztuki w kategoriach arcydzieła.

Ewelina Chrzanowska
Jej obrazy wprowadzają w świat fantazji mającej chronić przed chaotyczną rzeczywistością. Nie mogąc poradzić sobie z tym, co ją otacza artystka wolała stworzyć swój alternatywny świat. Jednak i on okazał się nie być tak bezpieczny. Niby sielski, a jednak pełen niebezpieczeństw; oswojony, lecz wciąż tajemniczy, mroczny i smutny.

Lidia Krawczyk, Wojtek Kubiak
Artyści, którzy w swoich pracach podejmują wątki społeczno-kulturowych sposobów kształtowania tożsamości jednostki, tym razem w projekcie Hostia przyjrzeli się lokalnej sytuacji w słowackich Pieszczanach. Spróbowali odnaleźć tam ogólne mechanizmy społeczno-kulturowe rządzące rzeczywistością Europy Środkowo-Wschodniej pierwszej połowy XX wieku.

Przemek Matecki
Maluje chaos, którego nie ma potrzeby porządkować. W jego projektach fakty mieszają się z fikcją, malarstwo z dziennikarstwem, emocja z doświadczeniem. Prace są „przeładowane” zarówno znaczeniami, jak i przedmiotami znajdującymi się na płótnach. Na obrazie Szpakowski widzimy zatopione w farbie olejnej fotografie malarza, Mariana Szpakowskiego. Zagrzebane w obrazie, zagubione w materii tworzą nierozerwalną wieź pomiędzy tym, co jest faktem (fotografia) a kreacją (obraz).

Bartek Materka
Jest artystą szczelnie zamkniętym wewnątrz własnych emocji. Obrazy, które tworzy, są reakcją i jednocześnie rezultatem jego osobistych doświadczeń, rozterek i momentów niepewności. Interesuje go stan niemożności nazywania zjawisk, uczuć, stan niedostępności, niezrozumienia, alienacji, niemożności porozumienia z innymi przy jednoczesnym odczuwaniu silnych emocji.

Karol Radziszewski
Bierze na swój warsztat tematy bardzo polityczne. Jest twórcą, który poprzez swoje działania wyraża niezgodę na praktyki dyskryminujące i marginalizujące osoby o innej orientacji niż heteroseksualna. W najnowszej realizacji Ćwiczenia na równowagę pośrednio porusza problem tożsamości, będącej wynikiem kulturowej „musztry”.

Beata Nowacka-Kardzis i Lidia Krawczyk


fragment wystawy, fot. Rafał Sosin